Santander Consumer Finance is een kredietaanbieder dat net als alle andere banken en financiële instellingen aangesloten was en is bij stichting BKR. Op basis van de eigen gemaakte regels in hun Algemeen Reglement (tussen de banken en BKR) krijgt een persoon na een betalingsachterstand van 2 maanden of meer een negatieve codering achter zijn naam. Volledig geautomatiseerd.
In deze zaak betrof het een betalingsachtstand van €20,-. De debiteur is het hier niet mee eens en schrijft verzet aan om deze codering per direct te verwijderen. Santander bank wilde niet meewerken, waardoor deze zaak zelfs bij de rechter kwam te liggen. Santander wordt in haar ongelijk gesteld omdat de rechter vindt dat er in al dit soort situaties altijd een belangenafweging gemaakt zou moeten worden. In juridische termen, verwerken de banken en het BKR persoonsgegevens op basis van de f grond. In Jip en Janneke taal betekent het dat verwerking van persoonsgegevens geen wettelijke basis heeft en dus in dit soort situaties waar verwerking van persoonsgegevens plaatsvind, gekeken moet worden naar de belangen van de persoon in kwestie, in de verhouding tot het te dienen doel van de verwerker (het BKR).
De debiteur heeft 9 jaar lang zijn verplichtingen keurig nagekomen en nu zou een geringe betaalachterstand leiden tot een negatieve BKR-registratie die wel 5 jaar op naam zou blijven staan. Het hof oordeelde dat de belangen die speelden bij betrokkene, zwaarder wogen dan het te dienen doel van stichting BKR. Het BKR heeft namelijk slechts één doel en dat is het beschermen van een wanbetaler tegen overkreditering en daarmee het beschermen van de banken.
In dit specifieke geval was het oordeel van het hof dat Santander bank in redelijkheid niet tot registratie had moeten overgaan, of in elk geval na aantekenen van verzet door de debiteur de negatieve BKR-registratie had moeten verwijderen.
ECLI:NL:HR:2011:BQ8097
